Samotność na emigracji

Wyjeżdżając z Polski i decydując się na emigrację, zostawiamy za sobą rodzinę, przyjaciół i znajomych. Brak bliskich osób w momencie, kiedy najbardziej nam ich potrzeba, powoduje w naszym życiu pustkę.

Emigracja jest zaliczana do najbardziej stresujących sytuacji w życiu człowieka. W czasie, kiedy miejsce zamieszkania, praca i przyszłość są dla nas jedną wielką niewiadomą, wsparcie bliskich i życzliwych osób jest nam szczególnie potrzebne. Ich brak powoduje pustkę, w którą najczęściej wkrada się samotność.

Problem samotności dotyczy wielu emigrantów. Nie jest łatwo nawiązywać nowe znajomości i przyjaźnie, kiedy naszą główną troską jest walka o byt materialny. Pracujemy długo i za niezbyt wysokie wynagrodzenie, więc często decydujemy się na dodatkowe prace lub nadgodziny. Czas wolny, którym dysponujemy, wykorzystywany jest na sprzątanie, pranie, robienie zakupów lub wysyłanie paczek do Polski. Nasza potrzeba kontaktu z innymi jest często spychana na plan dalszy lub też kwitowana stwierdzeniem: "Mam ważniejsze rzeczy do zrobienia". Czas, który moglibyśmy spędzić ze znajomymi lub nawiązując nowe przyjaźnie, traktowany jest często jako czas zmarnowany i nieproduktywny. Luksus, na który nas, jako emigrantów, nie stać. Postępując według wyżej opisanego przykładu powodujemy, że nasze poczucie samotności zaczyna się pogłębiać.

Będąc na emigracji, musimy krąg znajomych zbudować od podstaw. Później znajomości te trzeba pielęgnować, aby praca, odległości i zmęczenie nie stały się podstawą do ich zaniedbania. Mając wokół siebie osoby, z którymi możemy podzielić się swoimi spostrzeżeniami i odczuciami, będzie nam o wiele łatwiej znieść trudy emigracji. Samotność i izolacja pociągają za sobą nieodwracalne często w konsekwencjach skutki, na które nie możemy sobie pozwolić.

Gosia

źródło: www.dziennik.com